Ένα ακόμα βιβλίο από τους νεότερους που τολμούν. Η Κατερίνα Χανδρινού είναι ποιήτρια αλλά με την Κόρκυρα (Κέρκυρα) καταθέτει ένα πεζογραφικό βιβλίο, όπου η ποίηση αθέατη ενυπάρχει κάτω από τις λέξεις. [...] Η αφήγηση είναι γεμάτη προσωπικές αναφορές αλλά κυριαρχεί το αίσθημα: της νοσταλγίας, της αμφιθυμίας, της ενοχής και της απόλαυσης τού να είσαι μακριά από αυτό που ήταν η ζωή σου. Μικρά κείμενα αποτελούν το κομπολόι της ιστορίας σε ένα εναλλασσόμενο ρυθμό, με διακριτό ύφος, δομή που υπακούει περισσότερο σε κάποιον προσωπικό ποιητικό κώδικα και ίσως πάνω από όλα κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Στο νου έρχονται οι μαυρόασπρες εικόνες από το Μελόδραμα, την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου με τις υγρές νύχτες και την παρακμιακή νωχέλεια του νησιού. Πολλές επίσης οι διακειμενικές αναφορές, ποιήματα, θεατρικά, τραγούδια . Η Χανδρινού μετατρέπει ένα υβριδικό ημερολόγιο σε αθέατο ποίημα, κερδίζοντας ένα δύσκολο στοίχημα.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ)
Δημοσίευση στις 31 Μαρτίου του 2020 στην ιστοσελίδα του περιοδικού Ο αναγνώστης.