Η παθογένεια της διαρκούς οικοδόμησης μιας μορφής ευτυχίας, που στην ουσία καθορίζει την αυτοεικόνα μας, εγκλωβίζεται απλώς σε έναν ψυχαναγκασμό της διαρκούς επικοινώνησης αυτής». Διαβάζω το βιβλίο Αυθεντικότητα και αυτονομία του Νίκου Ερηνάκη. Και χαίρομαι πολύ που «σκάει» μια καινούργια γενιά Ελλήνων καθηγητών φιλοσοφίας που αναλύει τα θέματα της εποχής μας και παράγει έναν φιλοσοφικό λόγο που είναι σε διάλογο με την κοινωνία.
(Διαβάστε ολόκληρη τη δημοσίευση εδώ)