Ένα από τα βιβλία που διάβασα πρόσφατα, και με ταξίδεψε σε άλλους τόπους και χρόνους, είναι το μυθιστόρημα του Θοδωρή Καλλιφατίδη με τίτλο Αγάπη και Ξενιτιά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Κείμενα¨. Μια ιστορία αγάπης, με φόντο τη δεκαετία του '60, και έντονο το στοιχείο της ξενιτιάς. Είναι ένα μυθιστόρημα, γραμμένο για όσους θέλουν να ταξιδέψουν μέσα από τις λέξεις, να δουν εικόνες από μιαν άλλη εποχή, και να ζήσουν μια απαγορευμένη ιστορία αγάπης!

«Η εξέλιξη θα ήταν σίγουρα διαφορετική αν ο παράδεισος ονομαζόταν αυτό που ήταν. Μια φυλακή χωρίς παράθυρα, το ανάθεμα του Θεού, ο εφιάλτης του ανθρώπου». Ο καθηγητής φιλοσοφίας συναντά τον συγγραφέα περισσότερο από όλα τα βιβλία του σ’ αυτό το τελευταίο. Οι δύο ιδιότητες του Θοδωρή Καλλιφατίδη «αγκαλιασμένες» σφιχτά στο βιβλίο Αγάπη και ξενιτιά που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Κείμενα». Ο Ελληνας συγγραφέας είναι σήμερα εθνικό λογοτεχνικό κεφάλαιο για τη Σουηδία, όπου ζει και εργάζεται, έχει γράψει πάνω από τριάντα βιβλία, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου.

Αγάπη και ξενιτιά, είναι ο τίτλος του βιβλίου και ο συγγραφέας του, ο Θοδωρής Καλλιφατίδης, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο, μες στην απλότητά του. Είναι ένα εξαιρετικό, βαθύ και ρέον ταυτόχρονα μυθιστόρημα με εύστοχες, κατασταλαγμένες παρατηρήσεις για τη Σουηδία της δεκαετίας του ’60, για το βάσανο του έρωτα, για τον καημό της ξενιτιάς και ταυτόχρονα για μια Ελλάδα ανεργίας, εκμετάλλευσης και πολιτικών διώξεων που έτρωγε, ή έδιωχνε τα παιδιά της. [...] Πάντως – και φιλοσοφικά και μυθιστορηματικά – το βάρος στο βιβλίο γέρνει υπέρ των αισθήσεων και όχι της εγκεφαλικής σκέψης. Το βιβλίο είναι έμπλεο ερωτισμού. Με όλο το σεβασμό που, όπως δηλώνει, τρέφει προς τον Ντεκάρτ, ο Χρίστο δεν ασπάζεται το αξίωμά του «σκέφτομαι άρα υπάρχω. Προτιμάει το δικό του αξίωμα: «Με αγγίζουν. Άρα υπάρχω».